Gedichtenwedstrijd Begraafplaats Groene Kerk Oegstgeest
Voor de gedichtenwedstrijd is gevraagd om een gedicht in te sturen welke een relatie heeft met de Begraafplaats Groene Kerk Oegstgeest of met begraafplaatsen in het algemeen. Een aantal mensen heeft een bijdrage geleverd in de vorm van een gedicht. Helaas was het aantal inzendingen ontoereikend voor een officiële prijsuitreiking, maar de deelnemers hebben we kunnen verrassen met een attentie en een publicatie van hun inbreng op onze site.
De Wind
De wind vliegt met vlagen over ons heen
en neemt jou zomaar mee
Onaangekondigd verschijnt hij ten tonele
wetende dat hij pijn zal maken bij zovele
Jaren lijken ineens veel te kort te zijn
wij voelen smart maar jij had pijn
De wind vliegt met vlagen over ons heen
Maakte je warm en levendig en maakte je stil en koud
De wind hield er geen rekening mee
dat iedereen die jou kende ook van je houd
Ik kijk nu anders tegen een briesje aan
En laat hem rustig waaien
Misschien kan ik dan gaan denken
Dat jij ons toch gaat aaien.
Charlotte ten Wolde
Aardse afronding
Door deze poort naar hemel hel of niets meer
worden dromen naar het graf gedragen.
Hier blijven vragen om een antwoord zeuren,
vinden doden rust, vaak ook wie langs komt.
Hier staan bloemen die er thuis niet waren,
blijft spijt een open wond die slecht geneest.
Hier staan in gouden letters lieve woorden,
waar vroeger zo naar werd verlangd.
De dood wist nog bij elkaar te brengen
wie het leven niet meer verzoenen kon,
met woorden te mooi voor tegenspraak.
Soms verlies je mensen door de dood,
te vaak helaas ook door het leven.
Gemis en heimwee blijven aan je trekken.
Wim Hartog
Tranen
Ik zie de tranen in je ogen
Onderweg naar de begraafplaats
Ze vloeien tot stille waters
De sluisdeur draait om een taats
Ik zie de tranen in je ogen
Getuigen van geloof en hoop
De eend duikt onder water
Je denkt na over de doop
Ik zie de tranen in je ogen
Tijdens de preek en toespraken
Er is vorming van natuurijs
De echte liefde hoor je kraken
Ik zie de tranen in je ogen
Bij de plechtigheid aan het graf
De dooi zet langzaam in
Dankbaar voor alles wat ze gaf
Dirk van Stralen
Zonder iets te zeggen
voor mijn overleden broer Max
Ik kwam in jouw leven
In je zevende levensjaar
Zonder iets te zeggen
Zeven jaar samen
In liefde voor elkaar
Zonder iets te zeggen
Jij vertrok uit mijn leven
In mijn zevende levensjaar
Zonder iets te zeggen
Na zeven jaar
Nog altijd bij elkaar
Zonder iets te zeggen
Loes Huizing